Ilona Otten

‘Na de pabo ben ik gaan werken op een psychiatrische dagkliniek, vanuit daar ben ik het speciaal onderwijs ingerold. Op de eerste school waar ik werkte, heb ik veel kunnen leren over de ontwikkeling van kinderen met moeilijk verstaanbaar gedrag en kinderen met een verstandelijke beperking. Die ervaring kwam me goed van pas toen ik, dankzij het werk van mijn man, drie jaar naar het buitenland ging. Ik heb onder meer in Vancouver lesgegeven in het speciaal onderwijs en in Boston was ik coördinator van de Nederlandse taalschool. Weer terug in Nederland vond ik snel weer mijn weg naar het speciaal onderwijs en heb me daarin verder kunnen ontwikkelen. Bij deze kinderen is steeds de vraag: wat is er nodig om tot leren te komen? De relatie met het thuis is daarbij heel belangrijk.

Veel kennis en kunde

Toen ik de vacature voor coördinator passend onderwijs voorbij zag komen, wist ik direct: dit kan iets heel moois zijn! Het spreekt me erg aan om met een nieuw, klein team van ervaren professionals te starten. Samen hebben we heel veel kennis en ervaring. Omdat we allemaal een verschillende achtergrond hebben, kunnen we professioneel veel van elkaar leren. Ik kijk ernaar uit om samen te sparren over wat er nodig is voor kinderen, hoe we tot passender onderwijs komen en hoe wij daar vanuit het samenwerkingsverband aan kunnen bijdragen. Je merkt dat er bij ZOUT echt een professionalseringsslag gaande is. Aan de verdere ontwikkeling van ZOUT en van passend onderwijs in de regio wil ik graag mijn steentje bijdragen.

Verschil maken voor kinderen

In mijn nieuwe rol zal ik in nauw contact staan met scholen, dat voelt prettig en comfortabel. Door mijn ervaring in het specialistische onderwijs zijn bepaalde dingen voor mij vanzelfsprekend die voor leerkrachten in het regulier onderwijs absoluut niet vanzelfsprekend zijn. Het lijkt mij fijn om scholen met mijn kennis en kunde verder te kunnen helpen. Mijn nieuwe functie brengt ook nieuwe verantwoordelijkheden met zich mee, bijvoorbeeld in het contact met de gemeente. Het lijkt me heel mooi om met gemeenten het goede gesprek aan te gaan, waarin het kind centraal staat. Als ik daarin het verschil kan maken, zou ik dat geweldig vinden. Zo kan ik van betekenis blijven voor kinderen, ook nu ik niet zelf direct met ze werk.’